ankieta przeprowadzona wśród młodzieży

Próba odnalezienia własnego "ja"

Często spotyka się osoby, które chciałyby robić w życiu coś, co zawsze ich będzie pasjonować, co mogliby nazwać swoim hobby, pasją. Chciałyby pracować wiedząc, że to jest właśnie to co chcą robić przez całe swoje życie, co będzie sprawiało im radość i będzie dla nich motywacją. Mają wiele ambicji, siły, motywacji aby działać, jednak nie mogą odnaleźć własnego ‘ja’. Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Mimo tego warto jednak choć odrobinę zastanowić się i podjąć próbę odnalezienia własnej pasji, która będzie Ci dawać nieskończenie dużo przyjemności i spełnienia.

Niestety większość uważa, że pasję można znaleźć tylko spontanicznie, przypadkiem, przez co ogranicza się działania w tym kierunku. Należy jednak bardziej się postarać, zaczerpnąć inspiracji od znajomych, kto wie co może stać się nowym zainteresowaniem. Nie należy jednak na siłę robić czegoś czego się nie lubi tylko po to, aby znaleźć sobie coś na zabicie czasu. Bo co dobrego jest w robieniu czegoś czego się nienawidzi, co nie sprawia radości i satysfakcji? Dlatego znajdź coś, co będzie Cię pasjonować i jednocześnie cieszyć, a włożysz w nią dużo więcej chęci, energii i kreatywności!

 

      szukaj swojej pasji

Gdy będziesz codziennie robić te same rzeczy, nigdy nie odnajdziesz swojego powołania. Dlatego sam powinieneś go szukać. Podejmij działanie, aby tą pasję znaleźć. Nie czekaj aż ona sama przyjdzie do Ciebie i krzyknie „hej to ja, Twoja pasja!”, bo przecież tak się nie stanie. Nawet jeśli już znajdziesz coś, co jest dla Ciebie lepsze niż dotychczasowe zajęcie, nie przestawaj szukać, jeśli to nadal nie jest właśnie TO. Mimo to jak najbardziej możesz to nowe znalezisko wypróbować, bo często jest tak, że gdy staniemy się w czymś dobrzy, dopiero wtedy zaczynamy to kochać.           

Na pewno nurtującym pytaniem, jest pytanie ‘gdzie szukać’? Odpowiedź jest bardzo prosta: wszędzie! Czytaj najróżniejsze magazyny– takie, których dotychczas nigdy byś nie wziął do rąk, kup sobie książkę, która według Ciebie może być ciekawa, rozmawiaj z nowymi ludźmi, poszukaj w Internecie, wchodząc na ciekawe dla Ciebie strony i czytając zamieszczone tam artykuły. Świat nie kończy się przecież na samym Facebooku, a siedząc na kanapie i oglądając mało wartościowe programy czy seriale, na pewno tej pasji nie odnajdziesz.  Jak trafisz na jakiś ciekawy dla Ciebie temat, zacznij go zgłębiać. Kup kolejną książkę, poszukaj innych stron internetowych. Czytaj coraz więcej, znajdź ludzi, którzy też się tym interesują. W ten sposób dowiesz się, czy ten temat mógłby się stać czymś więcej niż tylko zainteresowaniem.

zadawaj pytania

Ważnym elementem w odnalezieniu swojej pasji, są pytania, które powinieneś zadać sobie, bo przecież chodzi tylko i wyłącznie o Ciebie i o Twoje życie. Jakie są Twoje marzenia? Co byś chciał osiągnąć w życiu? O czym lubisz czytać i rozmawiać z innymi ludźmi? Czy masz jakiś talent? Odpowiedzi na te pytania na pewno pomogą Ci w dalszym działaniu, bo przecież najważniejsze jest wiedzieć, co chcemy w życiu robić. Możesz również spytać kogoś z rodziny lub znajomych, czym według nich mógłbyś się zająć. Warto spróbować, bo mogą oni dostrzegać rzeczy, których Ty sam w sobie nie dostrzegasz.

próbuj

Cały czas próbuj nowych rzeczy. Nie skupiaj się tylko na jednej dziedzinie, zasmakuj różnych hobby. Możesz pożyczyć od kogoś aparat fotograficzny i porobić trochę zdjęć. Możesz poczytać o grafice komputerowej, spróbować coś stworzyć. Zapisz się na wykład czy darmowe szkolenie na temat, który Cię intryguje. Dowiedz się o działaniach Np. w domach kultury w Twojej okolicy bądź szkołach. Sport pasją? Dlaczego nie! Cały czas działaj. Im więcej rzeczy wypróbujesz, tym większa szansa na to, że w końcu znajdziesz coś dla siebie!

co dalej?

Jeśli znalazłeś już coś, czym chciałbyś się zająć, czas na kolejny krok. Zacznij zgłębiać temat, który Cię interesuje i cały czas zdobywaj nową wiedzę. Jeśli zdecydowałeś się zacząć szukać, czeka Cię trochę pracy. Prawdopodobnie będziesz musiał poświęcić na to pewną ilość swojego czasu i energii. Pamiętaj jednak, że to może być najlepsza inwestycja jaką dokonałeś w całym swoim życiu. Wyobraź sobie, jak bardzo dumny możesz być z siebie za jakiś czas, myśląc sobie, że podjąłeś takie kroki i znalazłeś to, co kochasz i możesz teraz to realizować. I pamiętaj, to Ty decydujesz o swoim życiu, posłuchaj więc swojego serca i zacznij poszukiwania.

Cyberprzemoc

Czym jest cyberprzemoc?                                                                                              
Cyberprzemoc to takie zachowanie, które krzywdzi emocjonalnie drugiego człowieka.

Cyberprzemoc to inaczej przemoc z użyciem mediów elektronicznych – przede wszystkim Internetu i telefonów komórkowych.  Problem ten dotyczy przede wszystkim dzieci i młodzieży. W Polsce doświadcza go ponad połowa młodych internautów!!! Do działań określanych jako cyberprzemoc zalicza się m.in:

- robienie komuś zdjęć lub rejestrowanie filmów bez jego zgody,
- publikowanie w Internecie lub rozsyłanie telefonem zdjęć, filmów lub tekstów, które kogoś obrażają lub ośmieszają,
-ośmieszanie, obrażanie, straszenie, nękanie czy też poniżanie kogoś za pomocą Internetu, albo telefonu komórkowego
-podszywanie się pod kogoś w portalach społecznościowych, blogach, wiadomościach, e-mailach, lub komunikatorach
-włamanie się na czyjeś konto
-tworzenie obrażających kogoś stron internetowych lub blogów
-włamanie się na czyjeś konto (np. pocztowe, w portalu społecznościowym, konto komunikatora)
 -tworzenie obrażających kogoś stron internetowych lub blogów
 -pisanie obraźliwych komentarzy na forach, blogach, portalach społecznościowych.

Pomimo, że akty cyberprzemocy mogą wyglądać niewinnie, to potrafią wyrządzać bardzo dużą krzywdę.
Osoby, które doświadczają cyberprzemocy ze strony innych często czują się osamotnione i cierpią.

Jeśli doświadczasz cyberprzemocy:


*powiedz o tym zaufanej osobie dorosłej - z jej pomocą będzie Ci łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją.


*postaraj się nie kontaktować ze sprawcą cyberprzemocy i nie odpowiadać na jego zaczepki. Dzięki temu unikniesz prowokowania go do dalszych działań.


*zachowaj wszystkie dowody cyberprzemocy - nie kasuj smsów, e-maili, rozmów na czatach lub komunikatorach.


* jeśli ktoś dokucza Ci na jakiejś stronie WWW, zrób jej screen, aby zachować dowody

Jeśli jesteś świadkiem cyberprzemocy:
*nie przesyłaj dalej ośmieszających wiadomości
*pomóż pokrzywdzonej osobie poprzez poinformowanie kogoś dorosłego o jej sytuacji
*zaproponuj pokrzywdzonej osobie kontakt z Helpline.org.pl
Jak skontaktować się z Helpline.org.pl?

Za pomocą  e-maila: helpline@helpline.org.pl, czatu ze strony http://helpline.org.pl/,
telefonu 800 100 100 (od poniedziałku do piątku w godz.12-18).

Szpanerstwo

Jednym z problemów współczesnej młodzieży jest tzw. „Moda na szpanowanie"

Szpanowanie czyli chwalenie się, wywyższanie się.

Moda na szpan dotyczy przede wszystkim:
 - palenia
 - picia
 - brania narkotyków
 - posiadania markowych ubrań
- posiadania nowoczesnych telefonów komórkowych i innych gadżetów

Wielu nastolatków chwaląc się przed innymi że palą, piją, że mają najnowszy telefon itd. Uważają że w ten sposób są od innych:
 - lepsi
 - fajniejsi
  -bardziej lubiani

„Szpan” wśród nastolatków może być też pewną formą dowartościowywania samego siebie, szukaniem akceptacji i podziwu ze strony innych ludzi. Osoby takie chcą się również wywyższyć.

Wiele jednak osób, które nie mają czym się pochwalić (np. nie posiadają drogich markowych ubrań, nie palą) wśród tych wywyższających się mogą poczuć się gorsi, odrzuceni, nielubiani.
Mogą oni też również zostawać wyśmiewani, obrażani, poniżani tylko dla tego że nie zaliczają się do „grupy” tych osób, które mogą się czymś pochwalić

Jednak na sympatię i szacunek innych można sobie zasłużyć tylko i wyłącznie tym, kim jesteśmy. Wartościowe osoby potrafią to odróżniać. Nie warto czuć sie gorszym przez to, że komuś zależy wyłącznie na materialnych rzeczach.

skutki:
-zaniżona samoocena
-próba na siłę upodobnienia się do innych
-porzucenie własnej indywidualności na rzecz stania się jednym z wielu

Bunt

Okres ten związany jest z pojawiającymi się u młodego człowieka konfliktami i gwałtownymi przemianami, często określany jako czas "burzy i naporu". (G.S.Hall).

Cechy charakterystyczne życia emocjonalnego zbuntowanego nastolatka:

·         wysokie napięcie związane z dużą intensywnością i żywiołowością przeżyć uczuciowych,

·         chwiejność emocjonalna objawiająca się łatwością oscylacji między krańcowymi nastrojami (np: od euforii do depresji),

·         bezprzedmiotowość uczuć, czyli pojawiające uczucia wydają się nie mieć określonej przyczyny, czy bodźca.

·         ambiwalencja uczuć, która prowadzi do poczucia zagubienia i niepewności.

W początkowym okresie adolescencji dość typowym zjawiskiem jest tzw. okres przekory, przejawiający się jako krnąbrność, nieposłuszeństwo wobec otoczenia głównie rodziców i wychowawców. Czasami może przechodzić w negatywny stosunek do obowiązujących zasad i norm.
Powstawanie zjawiska przekory związane jest pojawieniem się u młodego człowieka poczucia własnej siły, który pociąga za sobą potrzebę swobody i samodzielności. Wszystko to jednak zderza się z rzeczywistością, w której młody człowiek zwykle traktowany jest nadal przez dorosłych jak dziecko. Na tej płaszczyźnie dochodzi, więc do konfliktów, próby integracji w osobiste sprawy - adolescent przyjmuje najczęściej postawę buntu.
W okresie adolescencji młody człowiek przeżywa również trudności z poczuciem własnej tożsamości, związane z tym, kim jest, czego naprawdę chce. Często powoduje to próby reformowania przez niego świata, poszukiwania prawdy i wartości o charakterze uniwersalnym. Często, w sytuacji rozbieżności między realiami, na które trafia a swoimi ideami, reaguje buntem.
Stan emocjonalny dominujący w tym okresie to gniew, intensywny i jawny, wyrażany m. in. krzykiem, tupaniem, kłótnią, trzaskaniem drzwiami, czasem przyjmujący postać napięcia nerwowego przejawiający się np: w sarkazmie czy przekleństwach.

W okresie buntu młodzieńczego mamy również do czynienia ze zmianą stosunku młodego człowieka do rodziny, zmiany te objawiają się przez:

·         kryzys autorytetu rodziców,

·         konflikty z rodzicami,

·         osłabienie więzi emocjonalnych

Związane to jest ze zmianą obrazu rodziców u dziecka, zaczyna ono dostrzegać jego wady, rodzice przestają być idealni. Dziecko może stracić do niech zaufanie, zaczyna mieć przed nimi swoje tajemnice. Coraz częściej dochodzi do konfliktów między dzieckiem a rodzicami, głównie na płaszczyźnie różnic pokoleniowych. To z kolei prowadzi do osłabienia więzi emocjonalnych. Dziecko unika rodziców, odtrąca ich czułość, zamyka się w sobie, obojętnieje. Rodzice często traktują takie objawy jako braku potrzeby kontaktu u ich dzieci i sami także się od nich odsuwają. Tymczasem to właśnie w tym okresie, pełnym sprzeczności i niepokoju, młodzież bardzo potrzebuje akceptacji bezwarunkowej i pewnej.

W tym okresie młodzież może przejawiać następujące formy buntu:

·         unik - unikanie rodziców, rozmów z nimi, przebywania w ich otoczeniu

·         milczenie - stałe, agresywne, uparte milczenie

·         ironia - w ramach protestu wobec rodziców nastolatek posługuje się zawoalowaną kpiną, złośliwością wyśmiewaniem

·         kontestacja - stałe krytykowanie rodziców, bez względu na to jak się zachowują

·         afirmacja rówieśników - porównywanie rodziców ze środowiskiem rówieśników w celu deprecjacji rodziców

·         ucieczka w marzenia - snucie marzeń na temat lepszego domu, życia

·         prowokujący image ostentacyjne preferowanie postaw i zachowań nieakceptowanych przez rodziców (np. wygląd zew., muzyka, towarzystwo)

·         poszukiwanie wrażeń - podejmowanie działań ryzykownych np. alkohol, narkotyki, seks

·         ucieczka z domu

·         samookaleczenia

·         próby samobójcze

Warto rozmawiać z bliskimi na temat tego, co nas boli albo co nam przeszkadza. Bunt nie jest jedynym rozwiązaniem, a jeśli wydaje nam się, że jest, warto "zainwestować" nadmiar złej energii i "wyżyć" się uprawiając sport. Zmęczeni będziemy mieli mniej siły, by wykłócać się o wszystko i ranić bliskich.

Problemy z nauczycielami i nauką

Szkoła - oprócz niewątpliwych swych zalet - ma również wiele wad. Jedną z nich są ciężcy nauczyciele, dzięki którym okres, który mógłby być ciekawą i przyjemną przygodą, zmienia się w stresogenne, odpychające środowisko.

Podstawowe problemy z nauczycielami :

- brak zrozumienia

- niesprawiedliwe ocenianie

- agresja nauczycieli

- postrzeganie nauczyciela jako wroga

- złe pierwsze wrażenie determinuje dalsze postrzeganie nas ( jesteśmy gorsi niż inni)

Nauczyciele wykazują się brakiem zrozumienia gdy z dnia na dzień, zadają nam bardzo dużo pracy domowej, robią bardzo obszerne sprawdziany i mimo różnie uargumentowanych prób nie chcą przełożyć klasówek lub podzielić materiał i zrobić sprawdziany. Owszem jeżeli chodzi o taki przedmioty, które przydadzą nam się w przyszłości czy tez zdajemy je na maturze, nauczyciele nie mogą sobie pozwolić na pobłażanie. Jednak jeżeli dana klasa , która będzie zdawała na maturze geografie i matematykę, po co ma na pamięć uczyć się historii, która nie jest do niczego potrzebna? Owszem, należy znać historię świata, ale dlaczego niektórzy nauczyciele nie rozumieją tego, że my z tym nie będziemy mieli styczności i robią nam bardzo szczegółowe sprawdziany , kartkówki ?

Problemem także jest niesprawiedliwe ocenianie. W niektórych klasach obserwuje się uczniów , którzy SA pupilkami nauczycieli i choćby nawet nie umieli danego materiału to albo przekonają nauczyciela żeby w danym terminie go nie zapytał , albo nauczyciel stara się go tak pytać , żeby dostał pozytywna ocenę. A na przykład inni , którzy nie SA zbyt lubiani SA traktowani bez żadnych ulg. Powinno być tak , że wszystkich, bez względu na to czy z kimś się więcej rozmawia czy nie , traktuje się równo.

Czasami jesteśmy także świadkami całkiem nieuzasadnionego wyżywania się nauczycieli na uczniach. Czasami po prostu przez to , że są w złym nastroju , uczniowie bezpodstawnie obrywają za nic. Przykładowo za samo spadnięcie długopisu już można zostać wyzywanym od najgorszych . Nauczyciel powinien pohamować swoje emocje i oddzielać swoje Zycie zawodowe od życia rodzinnego.

Kolejny problem natomiast może tkwić w uczniach , którzy postrzegają nauczycieli jako wrogów bez wcześniejszego poznania ich . Takie nastawienie wpływa na dużą ilość konfliktów pomiędzy uczniem , a nauczycielem. Musimy pamiętać , że nauczyciele to też ludzie i także maja swoje problemy , swoje emocje , uczucia. Musimy współpracować z nimi , w miarę starać się dobrze uczyć , bo także Ci którzy mało się uczą są szczególnie obserwowani przez grono pedagogiczne i im najwięcej zwraca się uwagę.

Ważne jest także wywieranie pierwszego wrażenia. Zawsze ten kto zrobi dobre pierwsze wrażenie jest postrzegany jako ten dobry i porządny i  jego wybryki są traktowane z większym przymrużeniem oka. Natomiast jeśli chodzi o tych , którzy robią złe pierwsze wrażenie to wszystkie ich złe przewinienia SA komentowane z krzykiem i na nich ogólnie zwraca się większa uwagę  niż na tych drugich.

Czasami nauczyciele także komentują jaki oceny uczniowie dostają. Na przykład dobrzy uczniowie gdy dostaną złe oceny od razu są pytani co się z nimi stało dlaczego tak słabo , a to czasem naprawdę może nas bardzo dobić , szczególnie wtedy gdy nasze złe oceny są spowodowane z występowaniem jakichś poważnych problemów.

Jak sobie z tym radzić ?

Spróbuj na nauczyciela popatrzeć jak na biednego człowieczka, który po prostu haruje w szkole, użera się z tymi wszystkimi olewaczami, ze swymi problemami, emocjami itd.


Taka zmiana wizji pomoże Ci zmniejszyć ten wielki problem z nauczycielami do nieznacznych rozmiarów. Może w ten sposób wyeliminujesz stres towarzyszący lekcji z takim kimś, i może zaczniesz się lepiej przygotowywać do jego lekcji, nie chcą przysparzać jemu i sobie dodatkowych problemów.

Nawiązuj relację, trzymaj dobre stosunki z nauczycielem.


Nauczyciele dają się czasem również lubić - co może brzmi nierealnie, ale to możliwe. Zamiast robić sobie wrogów, o wiele lepiej jest trzymać i rozwijać dobre stosunki z takim kimś.


Jest to o wiele łatwiejsze i prawie automatyczne, jeśli nauczycielem jest młoda osoba - najlepiej dziewczyna. Z kimś takim dobre relacje układają się prawie bez wysiłku.

Niestety musimy się uczyć .:)

Problemy z nauczycielami wynikają często z faktu, że po prostu olewasz naukę. Dlatego dostajesz złe oceny, dlatego on cię nie lubi bo mu sprawiasz problemy, z tego samego powodu ty go też nie lubisz. Rozumiem, że można się nie uczyć jakichś drętwych przedmiotów, z których otrzymaną wiedzę zaraz po opuszczeniu szkoły będziesz sobie mógł włożyć bezpośrednio muszli klozetowej.

Bądź wybijający się - jako osoba i jako klasa, tak by u nauczyciela wchodzącego do takiej klasy, już na samą myśl o niej wyzwalały się dobre reakcje, pozytywne przyjazne nastawienie.

Czasem trzeba żyć z problemem.

Niestety, nie zawsze wszystko jest możliwe. Zdarzaj się typy nie do przejścia, którzy żyją w swoim świecie, kierują się swoimi dziwnymi zasadami itd.
Jeśli jesteś studentem, to zapewne znasz takiego profesora, który jest po prostu zakręcony.


Zwykle jest to pracownik naukowy, który żyje w świecie problemów naukowych, nie kojarzy za bardzo rzeczywistości ponieważ cały czas jest pogrążony w myślach jak rozwiązać jakichś naukowy problem itd..
Standardowy zakręcony profesor - gubi się w budynkach, leci z wykładem w ogóle nie zwracając uwagi na to, czy jest rozumiany itd.


No cóż, trzeba żyć z takim problemem. Oczywiście wszystkie powyższe porady można a nawet trzeba stosować w stosunku do niego, ale on i tak pozostanie takim, jakim jest. Cóż zrobić?

W skrajnych przypadkach - negocjować.

Jeśli jest sytuacja, w której nauczyciel ewidentnie jest ciężki i robi nie oparte o żadne racjonalne przesłanki problemy - wówczas pozostaje negocjacja.

Zapytać nie agresywnie - w sensie - nie że to TY profesorku jesteś zły, że Ty robisz problemy, ale że MY mamy problem, że MY cierpimy bo nie możemy zrozumieć Pańskich poczynań.


W ten sposób otwarcie i nie agresywnie zapytany profesor będzie musiał się w jakiś sposób odpowiedzieć.


Można dodatkowo zrobić na ten moment sztuczne napięcie w klasie - ciszę jak makiem zasiał, wielkie pytajniki w oczach wszystkich uczniów wpatrzonych w nauczyciela.


Oczywiście będzie się pewnie bronił i zwalał winę na was i najprawdopodobniej od razu na tej lekcji może nic z tego nie wyjść, ale to mu da do myślenia, że może faktycznie jest coś nie w porządku i może spróbuje coś zmienić. Jeśli takie negocjacje będą przechodzić w pozbawionej wrogich emocji i nastawionych na osiągnięcie obopólnie korzystnego celu, to jest szansa na zmianę.


Zawsze - jeśli to nie pomoże - można udać się o stopień wyżej i negocjować z wychowawcą, kimś jeszcze wyżej itd. - aż do skutku. Mam nadzieję, że nie będzie potrzeby, aby ten użyć tego sposobu, ale zawsze jest taka możliwość.

Problemy z nauką

Przyczyny :

- korzystanie z Internetu , który pochłania większość naszego czasu

-problemy rodzinne i wszelkie inne co prowadzi do dekoncentracji i

-częste opuszczanie zajęć szkolnych , wagarowanie

- brak odpowiedniej ilości snu

- złe odżywianie się

- odkładanie wszystkiego na później

- złe towarzystwo

Problemy z nauka nastolatków masą wiele przyczyn .  Głownie nastolatkowi  dekoncentrują się poprzez korzystanie z różnorodnych rozrywek jak np. Internet, który pochłania większość naszego czasu i dlatego nie  wypełniamy swoich wszystkich obowiązków. Najpierw praca , potem przyjemności , ta zasada powinna być stosowana przez wszystkich i wtedy nie byłoby zbytnich problemów. Aby się uczyć musimy być skoncentrowani i skupieni na tym co robimy . Różnorodne problemy rodzinne , miłosne i inne dekoncentrują nas , martwimy się , cały czas zaprzątamy sobie głowę i nie jesteśmy w stanie nauczyć się czegokolwiek , skoro nasze głowy są pełne różnorodnych myśli.  Uczniowie także lubią wagarować , na przykład nie chcą iść na sprawdzian czy kartkówkę i poprzez opuszczanie szkoły , mamy dużo zaległości i to odkładanie w czasie nic nam nie da a jedynie pogorszy naszą sytuację. Żeby nasz umysł prawidłowo funkcjonował potrzebujemy odpowiedniej ilości snu oraz odpowiedniego sposobu odżywiania się . Musimy dostarczać niezbędne produkty sobie , aby nasz mózg potrafił skoncentrować się na wykonywaniu odpowiednich zadań. Nasze towarzystwo także ma wpływ na to jak się uczymy. Gdy otaczamy się tymi , którzy nie dbają o to jakie my mamy oceny , my w końcu zaczynamy to samo robić. Spędzamy czas poza domem , zajmujemy się wszystkim tylko nie nauką .

 
A na wypadek, gdyby nie pozostawało nam nic, tylko godziny spędzone nad książkami, warto znać efektywne metody nauki ;)
 http://szybkanauka.net/efektywna-nauka

Przestępczość wśród młodzieży

Przestępczość wśród młodzieży
Obecnie wśród młodzieży rośnie liczba sprawców przestępstw. Coraz częściej młodzi ludzie dopuszczają się przestępstw szczególnie niebezpiecznych dla życia, czy zdrowia ludzkiego, a przy ich popełnieniu wykazują dużą agresywność i brutalność. Wejście na drogę przestępczości dla młodego człowieka jest bardzo niebezpieczne, ponieważ deformuje jego osobowość oraz zaburza jego rozwój, co w później w dorosłym życiu ciężko jest naprawić.

Przyczyny przestępczości nieletnich:

Ø  Kryzys w rodzinie - rozluźnienie więzi rodzinnych, niekorzystne wzorce osobowe, brak zainteresowania ze strony opiekunów

Ø  Zaburzenia zdrowia psychicznego dziecka lub jego rodziny

Ø  Ucieczki z domów lub placówek opiekuńczych

Ø  Chęć zdobycia pieniędzy lub innych korzyści

Ø  Chęć zaimponowania innym

Ø  namowa kolegów lub dorosłych osób

Ø   chęć przebywania i realizowania się w grupach nieformalnych

Ø   powielanie wzorców i zachowań mających swoje źródło w domu rodzinnym lub środkach masowego przekazu

Ø  Niepowodzenia szkolne - brak zainteresowań i miejsc do ich rozwijania

Ø  Alkoholizm, narkomania, przynależność do nieformalnych grup młodzieżowych

Ø  Poczucie bezkarności za wcześniejsze czyny oraz poszukiwanie akceptacji

Młodzież popełnia wiele przestępstw:

Ø  Kradzieże i rozboje

Ø  Uszkodzenie mienia

Ø  Bójki i pobicia

Ø  Spożywanie używek

Ø  Kradzieże, włamania

Ø  Prostytucja

Ø  Gwałt, pornografia

Ø  Znęcanie się nad innymi

Ø  Cyber- przemoc

Ø   Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, porządkowi publicznemu, wolności i obyczajowości

Ø  Przestępstwa przeciwko wolności sumienia i wyznania

Ø  Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów

Sposoby ograniczania przestępstw wśród młodzieży:

Ø  Patrole policyjne

Ø  Zwiększenie ryzyka wykrycia sprawców przestępstw

Ø  Specjalne programy, rozmowy z pedagogiem lub psychologiem dla uczniów mających problemy w szkole

Ø  Prezentowanie prezentacji i projektów w szkole mówiących o przestępczości

Ø  Dbałość ze strony rodziców i wychowawców o prawidłowe warunki życia, zapewnienie bezpieczeństwa i poczucia akceptacji , tworzenie możliwości zagospodarowania wolnego czasu

Ø  Działalność licznych organizacji np. Program Zapobiegania Niedostosowaniu Społecznemu i Przestępczości Wśród Dzieci i Młodzieży

http://www.ankietka.pl/ankieta/52377/przestepczosc-nieletnichhttp://statystyka.policja.pl/st/wybrane-statystyki/przestepczosc-nieletni/50256,dok.html