Zaburzenia odżywiania

Główne przyczyny anoreksji i bulimii:

- czynniki społeczno – kulturowe, np. propagowany przez mass media wzorzec wychudzonej kobiecej sylwetki,

- czynniki indywidualne, np. cechy osobowości jednostki, zaburzenia obrazu siebie, trudności w autonomicznym funkcjonowaniu, zwłaszcza w okresie dojrzewania,

- czynniki rodzinne, np. występowanie w rodzinie depresji lub alkoholizmu, sztywne granice pomiędzy podsystemami rodzinnymi, koncentrowanie uwagi na zagadnieniach dotyczących jedzenia, wagi i wyglądu,

- czynniki biologiczne, np. predyspozycje genetyczne, zaburzenia mechanizmów kontroli sytości.

Liczne dane kliniczne wskazują na wysoki procent (od ok. 10 do 20%) śmiertelności wśród dziewcząt chorujących na jadłowstręt psychiczny. Przyczynami są najczęściej niedożywienie i / lub samobójstwo chorej.

Niegdyś takie dramatyczne odchudzanie dotyczyło modelek, jednak dziś bardzo wiele zwłaszcza młodych kobiet odchudza się. Kiedy zaczynają zwracać coraz wiekszą uwagę na to ile i czego jedzą oraz ich myśli krążą jedynie wokół (nie)jedzenia może dać to początek anoreksji lub bulimii.
 Statystyki są przerażające: http://www.centrumzaburzenodzywiania.pl/artykul/zaburzenia-odzywiania-w-liczbach#.UqTOzB1mLzI

Anoreksja to schorzenie o podłożu psychicznym, którego istotę stanowi głównie świadome, rygorystyczne ograniczanie ilości przyjmowanych pokarmów, silne koncentrowanie się na wyglądzie i masie ciała oraz paniczny lęk przed przybraniem na wadze.

Choroba ta występuje przede wszystkim u osób w wieku dorastania (między 12. a 19. rokiem życia), przy czym trzeba wyraźnie zaznaczyć, że dziewczęta stanowią zdecydowaną większość populacji osób chorujących, stosunek liczby chorych dziewcząt do liczby chorych chłopców wynosi 15 : 1. 

Objawy anoreksji to m.in:
-odmowa utrzymania ciężaru ciała powyżej granicy wagi minimalnej przyjętej (określonej) dla wieku i wzrostu osoby,
-intensywny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością pomimo rzeczywistej niedowagi,

-zaburzony sposób postrzegania obrazu i masy ciała (pomimo skrajnego wychudzenia osoby chorujące na anoreksję czują się grube),

-u dziewcząt nieobecność przynajmniej trzech kolejnych cykli menstruacyjnych. 

Jako główne skutki anoreksji można wymienić:

-wychudzenie na skutek utraty tkanki tłuszczowej i masy mięśniowej,

-niskie, nieregularne tętno i ciśnienie krwi,

-sinienie, obrzęki dłoni i stóp,

-bóle brzucha,

-zaparcia,

-uczucie nadmiernej pełności w żołądku,

-wzdęcia,

-zaburzenia pracy nerek, 

-sucha, łuszcząca się skóra, efekt ziemistej, „brudnej” cery,

-kruche, łamliwe włosy,

-delikatny meszek na ciele,

-hipotermia, czyli obniżenie temperatury ciała, połączone ze stałym uczuciem zimna,

-pierwotny lub wtórny zanik miesiączki  (amenorrhoea),

-osteoporoza,

-częste, nawracające infekcje,

-problemy z zębami (typ „żarłoczno-wydalający”),

-„twarz wiewiórki” – zniekształcenie rysów twarzy na skutek obrzęku ślinianek.

Ideał piękna jest różnie postrzegany ale nie jest to na pewno schorowany szkielet pokryty niezdrowo wyglądającą skórą. Anoreksja często kończy się tragicznie, więc jeśli Ty lub ktoś kogo znasz boryka się z tym problemem porozmawiaj o tym i wspólnie poszukajcie ośrodka leczenia dla takiej osoby.
http://anorektyk.pl/jak-pomoc-osobie-cierpiacej-na-anoreksje/

Bulimia to schorzenie o podłożu psychicznym, którego istotą jest świadome objadanie się połączone z poczuciem utraty kontroli nad ilością przyjmowanego pokarmu, prowokowanie wymiotów, zażywanie środków przeczyszczających i / lub moczopędnych. Zachowaniom tym towarzyszy najczęściej poczucie winy, wstydu oraz wstręt do samej siebie. Osoby chorujące na bulimię dość często dokonują samooceny na podstawie wagi i wyglądu.

Choroba ta występuje u ok. 1 – 3% kobiet i dziewcząt między 15. a 24. rokiem życia. Większość z nich przed wystąpieniem objawów bulimicznych głodziła się i / lub stosowała diety odchudzające. Tak jak w przypadku anoreksji, chłopcy stanowią niewielki odsetek populacji osób chorujących.

Możemy podejrzewać bulimię, gdy osoba:

• ma nawracające okresy żarłoczności,
• kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia (w okresie 2 godzin),
• czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności,
• regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, ścisła dieta, głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne,
• ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące,
• przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze.

 Bulimia niesie z sobą tragiczne skutki: http://obulimii.pl/skutki-bulimii/
 Istnieje również sporo faktów i mitów na temat bulimii: http://bulimia.mam-efke.pl/index.php?go=fakty_i_mity

http://www.youtube.com/watch?v=4HtlONXDXTo

Istnieje wiele różnych sposobów na stracenie kilku zbywających nam kilogramów, jednak ważne, żeby odchudzanie przebiegało pod okiem dietetyka i na dobrze dobranych ćwiczeniach

Otyłość czyli patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia:

-choroby metaboliczne (np. hiperlipidemia),

-choroby układu krążenia (np. choroba wieńcowa, zawał serca),

-choroby naczyń (np.miażdżyca, zawał mózgu)

-nadciśnienie tętnicze,

-cukrzyca

-choroby narządu ruchu (np. choroba zwyrodnieniowa stawów).

Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet. 

Przyczynami tejże choroby mogą być nieodpowiedni styl życia, złe odżywianie, nieuprawianie sportu. Choroba ta może mieć również podłoże genetyczne, hormonalne oraz psychiczne.

Otyłość brzuszna może być też spowodowana dostarczaniem organizmowi dużej ilość pustych kalorii poprzez picie alkoholu, a zwłaszcza dużych ilości piwa systematycznie przez długi okres. Trunek ten dodatkowo powoduje zwiększony apetyt, zwłaszcza na tłuste posiłki. W taki sposób u piwoszy powstaje zwykle otyłość brzuszna nazywana żartobliwie mięśniem piwnym.

W zależności od stopnia otyłości oraz obecności chorób towarzyszących, metody leczenia obejmują:

-leczenie dietetyczne,

-leczenie farmakologiczne

-leczenie chirurgiczne.

-terapię behawioralną,

-zmianę stylu życia,

-zwiększenie aktywności fizycznej,

Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały, powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest 5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów żywieniowych i behawioralnych.